اصلا باورم نمیشه که تونستم تا اینجا مقاومت کنم و هر روز چراغ این وبلاگ رو روشن نگه دارم.
قبلا که سایت فیزیک رو برپا کرده بودم همیشه فکر میکردم باید اثری فاخر در سایت به اشتراک بگذارم و تجربه نوشتن چند مقاله اول آنقدر برای من چالش برانگیز بود که به سختی به دنبال ادامه دادن مسیر میرفتم.
کسی که در ابتدا نوشتن در سایت را به من آموزش داده بود از جای بسیار سخت شروع کرده بود به یاد دادن و اصلا به من نگفته بود که به روز بودن و استمرار داشتن مهم است نه دنگ و فنگ سئو و قرار دادن عکس و تغییر حجم آنها.
در همان روزها من ساعتها وقت صرف پیدا کردن و یا ساختن عکس مناسب برای یک مقاله میکردم و بعد دیگر حوصله ای برای تولید متن مطلوب برای محتوا باقی نمیماند.
درست هست که فرم و ظاهر بسیار مفید هست اما من خیلی زیاد درگیر چیزی شده بودم که چندان مهم نبود.
در سایت کاری خودم زیاد نمیتوانستم از هر دری سخن بگویم و حس و حال رسمی برایم داشت. اما از وقتی که اینجا را تاسیس کردم برایم بسیار جالب هست که به راحتی در آن مینویسم و تا حد ممکن سعی میکنم کار نوشتن و انتشار آن را برای خودم ساده کنم.
احساس میکنم نسبت به روز اول پخته تر شده ام و سختی کار برایم کمتر شده است. و فکر کنم دیگر وقتش رسیده است که دنبال گره زدن یک عادت جدید به این عادت تازه ی نوشتن باشم.
مثلا عادت نوشتن کتاب! دوست دارم اولین کتابم را به زودی بنویسم و منتشر کنم. این به نظرم کار مهمی باید باشد که نیاز به ممارست فراوان تری دارد. نوشتن کتاب آرزوی دیرینه و هدف همیشگی من بوده است که باید به زودی به آن جامه عمل بپوشانم و در شش ماه باقی مانده سال به طور حسابی روی آن کار کنم.
امیدوارم جندماه بعد که برمیگردم و این نوشته را میخوانم بخش مهمی از کار را انجام داده باشم و حس رضایت را از کاری که انجام داده ام کسب کنم.
در سایت یاور مشیرفر ایده ای دیدم که به نظرم بسیار جالب و مفید آمد و دوست دارم آن را نیز امتحان کنم. گزارش ماهانه از روند توسعه فردی بنویسم.
باید کلاسهای تدریس و گزارش در مورد آنها را نیز به ماجرای زندگی خودم ربط دهم. این روزها فکر میکنم خیلی آنها را دور از جریان زندگی و اندیشه ام تصور کرده ام.