این سوالی بود که مهرداد نعیمی در پیج اینستاگرام خودش پرسید و من جواب خیر رو انتخاب کردم. من احساس میکنم تا این نقطه از زندگی اتفاق خاص و خارق العاده ای در زندگی ام رخ نداده است و زندگی به آن اندازه که انتظارش را داشتم؛ رمانتیک، هیجان انگیز، پر از شور و اشتیاق و موفقیت برایم سپری نشده است.
به آن اندازه که میباید نتوانسته ام تلاش کنم و اگر تلاشی دو چندان هم از خود نشان داده ام به نتیجه مطلوبی نرسیده ام!
کارنامه زندگی ام پر از شکست های فراوان است که به تدریج آنها را به بوته فراموشی سپرده ام و در پی شکستی دیگر دویده ام.
هر طرف را که نگاه میکنم آدمهای موفقی را میبینم که به راحتی توانسته اند به خواسته هایی از جنس خواسته های من برسند و با دیدن این موفقیت ها بیشتر به پوچی و ناتوانی خودم پی برده ام!
در همین فکر ها بودم که استوری بعدی مهرداد اومد بالا. و تکه ای از پادکست سیتکام پخش شد!
راه ابر انسان بودن از چیزی میاد که خودتون هستید!
از خودتون بپرسید
آیا حاضر هستید این زندگی رو میلیون ها بار دیگر هم زندگی کنید؟
این شکست ها رو این لحظات رو هر چیزی که تجربه کردید،
غم و سختی و شادی هاش رو حتی این تخته سنگ و اون نسیم رو یکبار دیگر تجربه کنید؟
اگر حاضری همه اینها بینهایت بار تکرار بشه یعنی داری زندگیت رو کامل زندگی میکنی!
اگر حاضر نیستی این زندگی تکرار بشه! رهاش کن برو دنبال زندگی که میخوای تجربه کنی!
اگر از فکر تکرار این زندگی بیزاری پس تغییرش بده!
جوری زندگی کن که به یک چنین اندیشه ای عشق بورزی.
اونوقت زندگیت رو تمام عیار زندگی میکنی و تبدیل میشی به ابر انسان!
من حاضر نیستم بخش زیادی از این زندگی را یکبار دیگر تجربه کنم و باید این زندگی رو رها کنم و برم به سراغ زندگی دیگر!
شاید شروعی دیگر و قدم گذاشتن در مسیری جدید راه چاره باشه. باید نقطه پایانی بگذارم بر تمام این نخواستن ها و مسیری خواستنی را بسازم.
