تاکید ما بر ارزش زمان و ضرورت مدیریت و استفاده بهینه از آن شاید این تصور را ایجاد کند که شاید ما از این پس برای تمام ساعات خود زمانبندی مدون و مشخص داشته باشیم؛ و حتی اجازه ندهیم که یک دقیقه از زمان ما از دست برود.
میران و نحوه عملکرد ما در طول روز به عوامل مختلفی بستگی دارد که حتی برخی از آنها در کنترل ما نیست
پس به هیچ وجه نباید نسبت به زمان تفکر و دیدگاه وسواس گونه پیدا کنیم.
بلکه می بایست علی رغم آگاهی از عدم امکان استفاده بهینه مطلق از زمان،تلاش کنیم که حداکثر استفاده مفید را از زمان داشته باشیم.
داشتن انتظار غیرواقعی و ایدهآل گرایانه باعث ایجاد استرس و سرخوردگی و عدم اعتماد به نفس میشود.
موفق ترین افراد هم ساعاتی از بعضی از روزهای خود را بدون برنامه و یا بدون مطابقت با برنامه ای که در نظر گرفته اند سپری میکنند.
بنابراین مراقب باشید که نه آنچنان بی خیال زمان و ارزش آن باشیم و نه چنان سخت بگیریم که مدیریت زمان برای ما تبدیل به یک معضل و منجر به هیجانان روانی ناخوشایند مانند استرس و ناامیدی و سرخوردگی و کلنجار رفتن با خودمان شود.
