دوست عزیزی در پیام ناشناس پیام داده‌اند که چرا در کانال تلگرامی نقطه‌ی آبی کمرنگ، بیشتر پست‌هایم در ستایش نوشتن است؟

به بخش معرفی کانال نگاهی انداختم و تعجب کردم که چرا ایشان نگاهی دقیق‌تر به این قسمت نینداخته‌اند. هدف من از راه‌اندازی این کانال علاوه بر اجبار خودم برای انتشار یک یادداشت کوتاه روزانه ، ترغیب دانش‌آموزانم و دوستانم و به خصوص دخترم، به نوشتن است.

من تمام دردهایم را با نوشتن التیام بخشیده‌ام و اگر حالا زنده‌ام، قادر به فکر کردن هستم و می‌توانم خودم را بشناسم، همه را مدیون نوشتن هستم.

نوشتن روزی برای من کاری بس دشوار بود. جدی‌اش نمی‌گرفتم. و چه روزها و لحظه‌هایی را به خاطر همین موضوع از دست داده‌ام. از بابت تمام آن بی‌توجهی‌ها نادم و پشیمان هستم و دوست دارم در بخش دوم زندگی‌ام بعد از چهل سالگی (که نمی‌دانم چند سال به طول خواهد انجامید)، بیشتر بخوانم، بیشتر فکر کنم و بیشتر بنویسم.

در پاسخ این دوست عزیزمان گفتم که نوشتن مهمترین کار دنیا است و من دوست دارم بیشتر در این مورد مطلبی منتشر نمایم تا اطرافیانم را به نوشتن علاقه‌مند سازم.

حتی در کانال شاهین عزیز نیز جستجویی با کلمه “نوشتن” انجام دادم و برخی از جملات منتشر شده در کانال را اینجا جمع کردم.

در آینده خودم نیز جملاتی به این نوشته اضافه خواهم کرد.

🌀 «نوشتن تنها کاری است که وقتی انجامش می‌دهم، به کار دیگری فکر نمی‌کنم.»
-گلوریا استینم

🌀 «نویسنده‌ باید همیشه کار کند. اگر یک روز صبح بیدار شد و دید که روی میزش کاغذی برای نوشتن، برای ویرایش و برای تکمیل‌کردن ندارد، باید احساس کند یک روز از زندگی‌اش رفته است.»
-احمد بیگدلی، الف تألیف، ص ۱۱۶

🌀««نوشتن. نوشتن آن افق آن چشم‌انداز آن امید به رستگاری بود… دستاویزی، بهانه‌ای، دیواری برای تکیه دادن، رسنی آویزان از چاه. نوشتن، میدانِ عاطفی او بود تا خون در رگ‌هایش منجمد نشود. با نوشتن می‌خواست یخ درون را بشکند.»
-شهروز رشید، دفترهای دوکا، ص ۱۱۴

🌀 «چنان وقت نوشتن تنگ در آغوش من بودی
نوشتم جای شعرم، حد و حصر شانه‌هایت را»
-نجیب بارور، سه عکس جداافتاده، ص ۶۹

🌀 «… یا بزن و بشکن و بکوب، یا مخواب و بنشین و بنویس.»
-قائم مقام فراهانی، منشآت، ‌نشر نگاه ، ص ۲۸۹

🌀 «همان‌طور که آدم وقتی در آینه نگاه می‌کند، به شکل بیرونی‌اش پی می‌برد، نوشتن احساسات و افکار خویش نیز شکل درونی انسان را برملا می‌سازد.»
-سیامک تقی‌زاده

🌀 «هدف فقط نوشتن است. نوشتن تا رسیدن به آن لحظه‌ای که دیگر حرفی برای گفتن وجود ندارد. شاید در آن لحظه به کودکی نزدیک شوم.»
-مهران تمدن، مدت احتضار

🌀 «من خیلی زود به دو موهبت دست یافتم: موهبت عالم طبیعت و عالم ادبیات: نویسندگی. با گذر از دروازه‌های این دو عالم، به‌سرعت از شرایط دشوار خانه دور می‌شدم.»
-مری اولیور، چشمان نورانی النورا، ترجمه‌ی بهشید دلیلی، ص ۱۱۴

🌀 «باید کلمه بهترین مکان برای سکونت درد باشد که آدمی رنجش را در کلمه مستحیل می‌کند و بر صفحات کاغذ می‌نویسد تا درد را دور از خود محبوس کلمات کند.»
-ابوتراب خسروی، رود راوی

🌀«نوشتن
گشودن درهایی‌ست
که هیچگاه نمی‌دانستی
بسته‌اند.»

شاهین کلانتری❤️

🌀«گاه وسوسه می‌شوی مدتی از نوشتن فاصله بگیری تا حرفی نو برای گفتن بیابی؛ اما اغلب نتیجه این است: دوباره برمی‌گردی و هرچه پیش‌تر نوشته بودی بازگو می‌کنی.

تازگی در تداوم است. تا به دام تکرار نیفتیم از بند آن نمی‌رهیم.»

شاهین کلانتری❤️

ادامه دارد…