روزی در پیج محمدرضا شعبانعلی اطلاعیه ای دیدم در مورد مصاحبه خود محمدرضا با دانش جویان متمم. و اسم سه نفر در این اطلاعیه درج شده بود. واقعا برای دیدن و شنیدن این مصاحبه لحظه شماری میکردم. به تدریج با افرادی که قرار بود با محمدرضا صحبت کنند آشنا شدم.
وقتی چندین برگه مینویسم و ذهنم را از تمام اتفاقات روزمره و تفکرات اضافی خالی میکنم، به قدرت بی مثال نوشتن پی میبرم. من اگر وزیر آموزش و پرورش بودم، نوشتن را مهمترین درس آموزشی مدارس تعریف میکردم. اصلا دوره ای برای معلمها برگزار میکردم که هر روز بتوانند شعله
گاهی فکر میکنیم که انجام چند کار همزمان میتواند بازدهی ما را افزایش دهد و وسوسه میشویم که چند کار را باهم انجام دهیم. برای من تقریبا همیشه این فکر به فاجعه انجامیده است. مثلا وقتی که موقع رانندگی به سمت کلاسم در اول صبح به فکر عکاسی از طلوع
همینطور که داشتم پا در عرصه تنبلی برای نوشتن و عدم استمرار میگذاشتم در استوری های پیج مازیار که همیشه مطالب مهمی توی پیجش میگذاره با مفهوم savouring روبرو شدم. و با خودم فکر کردم که چی از این بهتر؟ هم بهانه ای میشه برای به روز نگه داشتن وبلاگ
