الآن که ساعت ۱۸ روز دوشنبه هست و تازه شروع کردم به نوشتن سعی میکنم از اتفاقاتی که در طول روز افتاده استفاده کنم برای نوشتن و از آنجا که تقریباً تا این ساعت ۹۰ درصد زمانم از لحظه بیدار شدن تا الآن رو سر کلاس بودم حتماً نوشته نیز
به کارهای گذشته ام که فکر میکنم با مجموعه ای از کارهای نیمه تمام روبرو میشوم. کارهایی که با اشتیاق شروع کرده و در نهایت نیمه کاره رها کرده ام. و آن کارها به هر دلیلی که رها شده باشند میشوند دغدغه جدی ذهن ناآرام من و بازدهی من را
این اولین نوشته من بر دیوار خانه کوچک خودم هست. یک خانه که تمام و کمال متعلق به من هست و میراث ارزشمند دیجیتال من خواهد بود که از من به جا خواهد ماند. این جا را دوست میدارم زیرا برای اینکه بتوانم در این خانه حرفی برای گفتن داشته
معلمی را از سالها پیش شروع کرده‌‌ام اما هنوز به طور کامل معلمی‌کردن را نیاموخته‌ام. هر روز تلاشم این است که بیشتر یاد بگیرم و هر آنچه یاد می‌گیرم را بیشتر در اختیار دیگران قرار دهم. اشتیاق یادگیری و یاددهی هست که به زندگی من معنا میبخشد. آموزش معنای زندگی من است و آرزوی قلبی‌ام بهبود وضعیت آموزش در کشورم می‌باشد.
