وقتی چندین برگه مینویسم و ذهنم را از تمام اتفاقات روزمره و تفکرات اضافی خالی میکنم، به قدرت بی مثال نوشتن پی میبرم. من اگر وزیر آموزش و پرورش بودم، نوشتن را مهمترین درس آموزشی مدارس تعریف میکردم. اصلا دوره ای برای معلمها برگزار میکردم که هر روز بتوانند شعله
گاهی فکر میکنیم که انجام چند کار همزمان میتواند بازدهی ما را افزایش دهد و وسوسه میشویم که چند کار را باهم انجام دهیم. برای من تقریبا همیشه این فکر به فاجعه انجامیده است. مثلا وقتی که موقع رانندگی به سمت کلاسم در اول صبح به فکر عکاسی از طلوع
همینطور که داشتم پا در عرصه تنبلی برای نوشتن و عدم استمرار میگذاشتم در استوری های پیج مازیار که همیشه مطالب مهمی توی پیجش میگذاره با مفهوم savouring روبرو شدم. و با خودم فکر کردم که چی از این بهتر؟ هم بهانه ای میشه برای به روز نگه داشتن وبلاگ
امروز پستچی زنگ زد. همون موقع که تو کلاس دوازدهم ریاضی با چت جی پی تی کار میکردم و میخواستم اونها رو با این هوش مصنوعی آشنا کنم. البته اونها در حال پاک نویس کردن تخته بودند و من درحال پیدا کردن موضوعی جذاب که راجع به هوش مصنوعی صحبت
چرا اینقدر بی حوصله؟ تو مدرسه همش همین سؤال رو از خودم میپرسیدم! چرا من اینقدر تغییر کردم؟ چرا دیگه اون شور و اشتیاق سالهای قبل رو برای رفتن به مدرسه ندارم؟ و تمام دهنیتم این هست که از این سیستم جدا بشم و کار دیگری شروع کنم. واقعا فکر
همونطور که به خودم قول داده بودم مطالعه کتاب تئوری انتخاب رو شروع کردم و هر صفحه که میخونم بیشتر به دلیل احساس ناخشنودی که در زندگی من و اطرافیانم موج میزنه پی میبرم. کاش این کتاب رو ده سال پیش یا بیست سال پیش میخوندم😐 اصلا دسته ای برای
امسال پاییز یهویی و بدون اطلاع قبلی فرا رسید. امروز اول مهر هست و خوشبختانه من امروز قرار نبود برم مدرسه. بالاخره بعد از سالها تونستم موفق بشم و شنبه ها رو از زندگی کارمندی اجباری خالی کنم. صبح کلاس خصوصی تو آموزشگاه داشتم و ساعت نه و نیم که
اصلا باورم نمیشه که تونستم تا اینجا مقاومت کنم و هر روز چراغ این وبلاگ رو روشن نگه دارم. قبلا که سایت فیزیک رو برپا کرده بودم همیشه فکر میکردم باید اثری فاخر در سایت به اشتراک بگذارم و تجربه نوشتن چند مقاله اول آنقدر برای من چالش برانگیز بود
خب و این هم از آخرین پنج شنبه تابستان ۱۴۰۲ که سراسر به سازماندهی خانه و ذهن سپری شد. به عمد کارهای خانه را کش دادم که به نوعی هیچ کار دیگری انجام ندهم و در آرامش ذهنی بیشتری وارد روزهای پرمشغله مهر شوم. فردا جمعه هست! آخرین جمعه تابستان
الان که قظرات آخر تابستون هم داره کمکم بخار میشه و میره به آسمون، بیشتر نگران سال تحصیلی و ساعات فراوان کاری میشم. دوست دارم بیشتر مطالعه کنم و احساس میکنم میخوام این ساعات رو به طور کامل جیره بندی کنم. دفترم روباز میکنم و به نوشته ۱۹ تیر ۱۴۰۰
معلمی را از سالها پیش شروع کردهام اما هنوز به طور کامل معلمیکردن را نیاموختهام. هر روز تلاشم این است که بیشتر یاد بگیرم و هر آنچه یاد میگیرم را بیشتر در اختیار دیگران قرار دهم. اشتیاق یادگیری و یاددهی هست که به زندگی من معنا میبخشد. آموزش معنای زندگی من است و آرزوی قلبیام بهبود وضعیت آموزش در کشورم میباشد.
