شهریور ماهی هست که من دوستش دارم. درست مثل اسفند. ماه جمعآوری و نتیجهگیری، ماه آماده شدن برای مهر، ماه امید برای گریز از گرمای جانکاه تابستان. از بچگی بوی شهریور را عاشقانه نفس میکشیدم. در شهر من این روزها بوی جوشیدن گوجهفرنگیهای له شده در داخل دیگهای بزرگ بر
بنابر بازخوردی که دیروز از استاد گرفتم برایم کاملن معلوم شدهاست که باید دست به وبلاگتکانی بزنم. در طی این وبلاگتکانی، دستی به سر و روی سایت میکشم و در مرحلهی اول تا حد ممکن ایرادات نگارشی و ویرایشی نوشتهها را تصحیح میکنم. بعد از آن سعی میکنم برچسبها و
خالق این تصاویر آقای احسان فریدونی، هم دانشکدهای من در دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی میباشند. به احتمال زیاد شما ایشان را از کانال یوتیوب Ehsan Explains میشناسید. اگر به دنبال آموختن در مورد برنامهریزی و مدیریت زمان هستید، باید بگویم بسیاری از ویدیوهای احسان اطلاعات بسیار خوبی در
آیا فکر میکنید تقلید نکوهیده است؟ من معتقدم که تقلیدکردن بسیار کار خوبی است. و هر روز در حال تقلیدکردن از کسانی هستم که فکر میکنم کارهای اصولی و بسیار خاص انجام میدهند. کسانی که تصویر کنونی آنها با تصویری که من دوست دارم در آینده از من ایجاد شود
در متنی که امروز میخواندم با عبارت یادگیریزدایی آشنا شدم. من را به فکر فرو برد. چقدر نیاز داشتم به این واژه و مفهوم آن. یادگیریزدایی چیست؟ اگر به ساختار عبارت دقت کنیم و با توجه به دو بخش یادگیری + زدایی ترجمهای برایش در نظر بگیریم، معنی این عبارت
در طی هفتهی گذشته پیشنهادی از طرف همکار عزیزم آقای رسول گلستانه برای تولید محتوای آموزشی فیزیک در کانال نور آبی دریافت کردم. با کمال میل این پیشنهاد را پذیرفتم چون معتقد هستم نور آبی بهترین منبع آموزشی فیزیک دبیرستان در کشور است و به دور از شوآفهای معلمان به
آنطور که به نظر میرسد، قرار است با نوشتههای این کتاب چند روزی عاشقانه زندگی کنم. از میزان جذابیت نوشتهها همین بس که درست چند دقیقه پیش با قاشق داغ شدهی داخل غذا دستم را سوزاندم. تا وقتی که غذا آماده شود چند صفحهای هم میخوانم و فکر کنم فردا
یادتون هست به خودم یک قول چهل روزه دادم؟ تا امروز چهار تا فایل صوتی در کانالهای خودم در این مورد منتشر کردم. و امیدوارم که بتونم سر قولم بمونم. برای اینکه به این کار متعهد بمونم سعی میکنم به سادهترین شکل ممکن روند کار رو پیش ببرم. مثلا متن
۱-غلبه بر نا امیدی گر هیچ نشانه نیست اندر وادی بسیار امیدهاست در نومیدی زمانی که نا امیدی از بهبود اوضاع به سراغتان میآید، هنگامی که احساس میکنید عزت نفس خود را از دست دادهاید. زمانی که تمام درها را به روی خود بسته میبینید. وبلاگ خود را
من معلم هستم به اصرار مادرم وارد سیستم آموزش و پرورش شدم و بعدتر به اجبار شرایط زندگی ادامه دادم اما هر سال که میگذرد بیش از گذشته به این موضوع پی میبرم که جای من اینجا نیست. اینجا کسی که تلاش میکند، متفاوت عمل میکند، کتاب مینویسد، رویای تغییر
معلمی را از سالها پیش شروع کردهام اما هنوز به طور کامل معلمیکردن را نیاموختهام. هر روز تلاشم این است که بیشتر یاد بگیرم و هر آنچه یاد میگیرم را بیشتر در اختیار دیگران قرار دهم. اشتیاق یادگیری و یاددهی هست که به زندگی من معنا میبخشد. آموزش معنای زندگی من است و آرزوی قلبیام بهبود وضعیت آموزش در کشورم میباشد.
