چقدر موضوع جالبی بود. داستان عبور سزار از رود روبیکان را می‌گویم. در فایل‌ هدیه که از متمم گرفتم، این داستان را از زبان معلم بزرگم شنیدم. به گفته سوتونیوس، سزار عبارت معروف ālea iacta est (“قطعه ریخته شده است”) را به زبان آورد.عبارت «عبور از روبیکون» برای اشاره به

سالی که پشت سر گذاشتیم برای من پر از مطالبی بود که از معلمان بسیار گرانقدر آموختم. معلمانی که اگر نبودند من همچنان به نادانی و ناآگاهی خود ادامه میدادم. سال قبل سال آموختن بود برایم و البته تصمیم جدی دارم که همچنان و با شدت بیشتری به یادگیری ادامه

امروز آخرین روز سال است. به اصرار رزناز قدم در راه سفر گذاشتیم. این روزها بیشتر از هر نوع تفریح دیگری نیاز به خلوت و خانه‌نشینی دارم اما نمی‌شود که احساسات و نیازهای رزناز را نادیده گرفت. اون مهمترین دارایی و مسئولیت من هست و عاشقانه دوستش میدارم. مسیر تا

سالی که گذشت برای من سالی نبود که به آن افتخار کنم. از انجام برخی کارها پشیمان شدم و مسیر همیشگی ام را کمی تغییر دادم. در ترومای سالهای اخر دهه سوم گیر کردم و شروع کردم به نوشتن هر روز یک صفحه در دفترم. اما مهمترین کاری که در

دیشب برای هزارمین بار رفتم که سایت متمم را چک کنم. برای چه؟ برای دریافت هدیه نوروزی. از طرف که؟ از طرف محمدرضا شعبانعلی. فقط دو فایل موجود بود. با تمام خستگی که داشتم شروع کردم به گوش دادن و نوشتن. عاشق صحبت کردن و نحوه ادای کلمات توسط محمدرضا

روزهای آخر سال که می‌شود بی اختیار دچار حس و حال عجیبی می‌شویم. انگار که قرار است با تحول بزرگی که در طبیعت رخ خواهد داد ما هم متحول بشویم و به شیوه‌ای جدید زندگی را تجربه کنیم. نمیدانم چرا اما من در این روزها به شدت احساساتی هم می‌شوم.

اگر سردرد ناشی از خستگی یا شاید هم ویروس‌های مهمان اجازه دهد، می‌خواهم گزارش امروز رو بنویسم. اما انگار رزناز بر هر دوی اینها پیشی گرفته و آمده پیشم و باید بروم تا در کنار عزیزترین موجود زندگی لحظاتی بگذارنم.