یک کتاب دیگر در مورد اینکه چگونه حرفهایی بزنیم که در دید دیگران نامرئی نباشیم! من همیشه فکر میکنم سخنران خوبی نیستم و در جمع نمیتوانم خودی نشان دهم زیرا که حرفهای جذابی نمیزنم. از اینکه گاهی وسط حرف زدن متوجه میشوم کسی به حرفهایم گوش نمیدهد احساس یاس و
میخواستم بنویسم که در این محل به زودی نوشته ای نصب میشود! دلم نمیخواست تاریخ نوشته ها پیوستگی خود را از دست بدهند! و این شد که این تیتر را بالای این نوشته کوبیدم. خیلی مشتاق نوشتن بودم ولی مجالی برای نوشتن نبود! اگر هم مجالی پیش آمد، خستگی به
وقتی چندین برگه می‌نویسم و ذهنم را از تمام اتفاقات روزمره و تفکرات اضافی خالی میکنم، به قدرت بی مثال نوشتن پی می‌برم. من اگر وزیر آموزش و پرورش بودم، نوشتن را مهمترین درس آموزشی مدارس تعریف می‌کردم. اصلا دوره‌ای برای معلمها برگزار می‌کردم که هر روز بتوانند شعله‌های اشتیاق
معلمی را از سالها پیش شروع کرده‌‌ام اما هنوز به طور کامل معلمی‌کردن را نیاموخته‌ام. هر روز تلاشم این است که بیشتر یاد بگیرم و هر آنچه یاد می‌گیرم را بیشتر در اختیار دیگران قرار دهم. اشتیاق یادگیری و یاددهی هست که به زندگی من معنا میبخشد. آموزش معنای زندگی من است و آرزوی قلبی‌ام بهبود وضعیت آموزش در کشورم می‌باشد.
