وقتی اینجا نمینویسم! حتی شده یک خط، انگار تمام زنجیرهای ذهنم پاره میشوند و دیگر هیچ انسجامی در مابقی قسمتهای زندگی و ذهنم باقی نمیماند.
وبلاگم را دوست دارم چون که عاملی هست برای باز شدن ذهنم و قدرت گرفتن خلاقیت هایم. و زمانهایی که اینجا نمینویسم را دوست ندارم. چون حس ناکامل بودن و ناتوانی و بی نظمی به من میدهد.
