درخت گردو هر روز اندکی بیش از هیچ رشد می‌کند و همین اندکی رشد که به چشم من و شما نمی‌آید او را تنومندترین درخت باغ می‌سازد.
چه آیین مقدسی!
ابن را امروز از پادکستی شنیدم به نام انسانک. در حالی که یک بسته گل داوودی بنفش روی صندلی کناری وجود داشت و من کمی قارچ، چند عدد بادمجان و چندتایی گوجه‌فرنگی و یک کیلو سیب‌زمینی برای پخت ناهار گرفته‌بودم و آنها را کنار دسته گلی که برای تنها گل واقعی زندگی‌ام خریده بودم گذاشتم. گوشی را روشن کردم و دستم رفت به سمت پادکست انسانک و با این آیین خوب آشنا شدم.
اینها را در حالی شنیدم که از پست کردن مداوم چند بسته در مدت دو یا سه روز خسته و نا امید بودم. در حالی که از صمیم قلب آرزو داشتم کاش هر بار که به دفتر پیشخوان می‌روم با ده ها و صدها بسته بروم.
5 پاسخ
دیدن اسم پادکست انسانک در جاهای مختلف برای من همیشه ذوق کوچکی رو به همراه داره چرا که مورد علاقه‌ترین پادکست من هست و تقریبا از شروع کارش همراه این پادکست بودم. اصلا وقتی چشمم به عبارت درخت گردو خورد خواستم بیام که این اپیزود رو معرفی کنم! و چه قرابت جالبی داشت مفهوم این اپیزود با حال و هوای شما و خستگی‌ای که داشتید.
امیدوارم بقیه‌ی اپیزودها رو هم گوش کنید. اپیزود ۵۲ هرتز محبوب‌ترین اپیزودش بود ولی خودم اپیزودهای گدایان شریف، ادب جدایی و تونالیته‌ی شعور رو هم خیلی دوست داشتم و توصیه می‌کنم
ممنون امیر حسین عزیز. خوشحالم که نقطه اشتراک ما یعنی گوش دادن به پادکست انسانک باعث شد احساس آشنایی بکنی و به خانه من سر بزنی.
سلامت باشید. از متمم وبلاگ شما رو شناختم و چند ماهی هست که صبح‌ها سری به وبلاگتون میزنم و نوشته‌هاتون رو می‌خونم. امیدوارم همین‌طور ادامه بدید و دست از نوشتن نکشید.
امیرحسین عزیز ممنون که به اینجا سر میزنی.در این روزهای سرد دلگرم‌تر شدم برای نوشتن🙏🏻🌱
سلام:)
اصلا باور نمیشد معلم فیزیک باحال امسالم یه وبلاگ داشته باشه که توش احساساتش رو بنویسه.
شاید تصورم از یه معلم فیزیک یه ادم جدی بود ولی شما عکسش رو ثابت کردین
من نوشته های قبلیتونم خوندم به نظرم اصلا اشکالی نداره که تو کلاس فیزیکم شعر بخونین.منتظر نوشته بعدیتونم هستم.
“رود راهی شد به دریا کوه با اندوه گفت:
می روی اما بدان…
دریا ز من پایین تر است.”
من خودم عاشق مفهوم این شعرم.