این که در دنیای عجیبی زندگی می‌کنیم و از آن عجیب‌تر در کشوری که هر روز کوهی از مشکلات بر سرمان آوار می‌شود شکی نیست.

اما برای اینکه به زندگی خود معنایی زیبا ببخشیم و سلامت روحی و روانی خود را حفظ کنیم باید دقیق و موشکافانه به اطرافمان بنگریم و برای کوچک‌ترین زیبایی‌های اطرافمان شکرگزار و قدردان باشیم.

از کودکی به ما آموخته شده همیشه به فکر چیزهایی باشیم که نداریم. همیشه در آرزوی برآوردن دستاوردها و امکاناتی که نداریم در حال تلاش هستیم. غافل از اینکه زندگی همان لحظات ساده‌ای هستند که یکی پس از دیگری بی‌تفاوت از کنارشان میگذریم.

زندگی همان لحظه‌ای هست که خسته از سر کار میرسی و خونه‌ای داری که کلیدش توی کیفت هست و میتونی اون رو توی قفل در بچرخونی و بازش کنی و به آغوش امن خونه پناه ببری.

یا همون لحظه هست که می‌تونی سفره رو بچینی و عطر و بوی غذا رو توی خونه راه بندازی.

زندگی همون اول صبح‌هایی هست که به زحمت از خواب بیدار میشی و برای یک روز کاری شلوغ آماده میشی.

زندگی یعنی تلاش همراهانت برای ساختن یک زندگی بهتر.

زندگی یعنی اینکه بدونی هر اتفاقی توی این دنیا موقتی هست و قرار نیست تا ابد احساسات بد رو با خودت همراه داشته باشی.

امروز وقتی داشتم بخشی از زندگی رو می‌چشیدم، در حین تمرین خودآگاهی با اتوکشیدن به لباس‌ها، صدای مونا فرجاد توی خونه پیچیده بود.

با اون صدای زیبا که مثل آب روان بود، داشت شکرگزاری می‌کردو بابت تمام چیزهایی که همه‌ی ما داریمشون و پشت سر هم سپاس می‌گفت به خاطر نور و آفتاب و آب و ملافه‌های تمیزی که داریم و لبخندی که یک رهگذر نصیبمان می‌کند و …

چقدر لذت بخش بود این لحظات و تصور فضایی که در این فایل صوتی ایجاد شده بود.

قدردانی و شکرگزاری می‌تواند تاثیرات مثبت بسیاری داشته باشد و من هم سعی دارم از این اثرات بی‌نصیب نمانم. یکی از دفترهای تازه‌ی خودم را به این کار اختصاص می‌دهم و هر روز برای وجود هر چیز خوب و بد زندگی که من را یک قدم به سوی بهتر بودن سوق می‌دهند سپاسگزاری خواهم کرد.

راستی این فایل صوتی را نمی‌توانید به رایگان در وب پیدا کنید و باید از اپلیکشن آرامیا به آن دسترسی داشته باشید.