طبق قرار قبلی که سه شنبهها رو برای قدردانی از افرادی که تاثیر مثبتی بر ذهنیت من یا دنیای اطرافم گذاشتند اختصاص دادهام، امروز میخواهم از ناهید عبدی قدردانی و تشکر کنم.
به خاطر حضور حرفهای و با جسارت خود در میان مدرسین ایران. میخواهم از روح لطیف و در عین حال محکم او تشکر کنم. برای جملات اثرگذاری که در نوشتههایش یافتهام و برای نوع صحبت کردنش در کلاسها.
به خاطر تمام عشقی که در میان کلامش به آدمها منتقل میکند. به خاطر نهال گرانبهایی که از ذهنیات و عقاید و رفتارش در من ریشه دوانده است.
ناهید عزیز از تو ممنونم به خاطر کتاب «رازهای بزرگ سالی» و کتاب «نویسندهی نوجوان» و دورهی «قلم» و تمام چیزهایی که از تو آموختم.
من بعد از قرار گرفتن در نور و درخشش تو خودم را بسیار بالغتر از گذشته احساس میکنم.
تاثیر حضورت در وجود من آنچنان زیاد است که میتوانم تو را بهترین دوست نداشتهام معرفی کنم.
ناهید عزیز از تو ممنونم به خاطر زیبایی بی نهایتی که از درونت سرچشمه میگیرد و در صورت زیبایت نمود پیدا میکند. قلب مهربانت را ستایش میکنم جسورترین ناهیدی که میشناسم.