بار سوم یا چهارمی بود که وقتی پشت به کلاس داشتم سوالی را بر روی تخته حل می‌کردم، صدای خمیازه‌ای عجیب و غریب از میان کلاس به گوش رسید.

خجالت کشیدم که برگردم و ببینم چه کسی در حال انجام این خمیازه‌ی بلند هست.

در همان حال، پشت به کلاس، از بچه‌ها خواهش کردم اتیکت‌های رفتاری را بیشتر رعایت کنند. احساس کردم چیزی در این مورد نمی‌دانند. یا دست‌کم در مورد واژه‌ی اتیکت اطلاعاتی ندارند. به آنها قول دادم نوشته‌ای در این مورد بنویسم و برایشان ارسال کنم.

در این نوشته می‌خواهم کمی در این مورد صحبت کنم.

همه‌ی ما دانسته یا نادانسته، اصول و قواعدی را در رفتار با دیگران و در شرایط مختلف، رعایت می‌کنیم.

برخی از این اصول نه یک قانون ثبت شده، بلکه قانونی نانوشته و رایج است که بر اساس فرهنگ خانوادگی و محیطی می‌آموزیم و به کار می‌بریم.

مانند نحوه‌ی پوشش، سخن گفتن، راه رفتن و غذا خوردن و …

در دنیای امروزی امّا، اتیکت به نوعی، یعنی آداب و اصول مدرن. چیزی فراتر از آداب و اصول عادی که هر انسان جامعه مداری باید آن را رعایت کند.

رعایت چنین آداب و اصول مدرنی می‌تواند آرامش و آسایش را برای ما و اطرافیان ما به ارمغان آورد.

اتیکت برای چه کسانی مفید است؟

تبلیغات نادرست رسانه‌ای شاید باعث ایجاد چنین ذهنیتی در ما شود که اتیکت برای یک طبقه‌ی خاص از جامعه مفید است. اما اینطور نیست. اتیکت برای همه‌ی طبقات مفید است. برای طبقات بالاتر نوعی اعتبار و آبرو محسوب می‌شود و البته باعث پیشرفت طبقات پایین می‌شود.

هدف اصلی از رعایت اتیکت، ایجاد حال خوب است. اگر فردی در کلاس، جمع همکاران، در مقابل دانش‌آموزانش، در جمع دوستان و … انسان اصول‌مندی باشد و اتیکت را رعایت نماید، محیط اطراف خود را به جایی بهتر برای زیستن بدل خواهد کرد.

چرا باید اتیکت را رعایت کنیم؟

هر کدام از ما سهمی هر چند کوچک از این دنیا داریم. رعایت اتیکت‌های رفتاری کمک می‌کند هیچ کس نتواند این سهم کوچک از دنیا را مخدوش نماید. به عبارتی رعایت اتیکت باعث می‌شود مرزهای مطمئنی در حریم شخصی افراد ایجاد شود. و هر کس در میان این مرزهای اختصاصی احساس امنیت نماید.

دلیلی که بهانه‌ی من برای نوشتن این متن شد را به یاد بیاورید. خمیازه‌ای طولانی در میانه‌ی تدریس در کلاس.

معلمی را تصور کنید که در حال تدریس است. و عده‌ای توجه خود را به تدریس معلم معطوف داشته‌اند.

این حق آنهاست که محیط از فضای آموزش و یادگیری خارج نشود و اگر کسی منبع صدایی همچون خمیازه‌ای بلند و بی‌مبالات است، در حال تجاوز به حریم خصوصی معلم و دانش‌آموزان دیگری هست که در حال یادگیری و تمرکز بر موضوع درس هستند.

در نوشته‌ای با عنوان صدای بلند رفتار با ذکر مثالی نکاتی در مورد اتیکت رفتاری در شرایط مختلف بیان کرده‌ام که مطالعه‌ی آن خالی از لطف نخواهد بود.